Przeciwnicy uczenia dzieci języka angielskiego od najmłodszych lat, twierdzą, że dwujęzyczność sprzyja  dysfunkcjom werbalnym. W efekcie dziecko uczące się dwóch języków jednocześnie, np. języka ojczystego i angielskiego, nie umie poprawnie ani jednego, ani drugiego. Warto jednak podkreślić, że zdaniem ekspertów jest to mitem, któremu nie należy dawać wiary.

Czym jest dwujęzyczność?

Pojęcie dwujęzyczności, czyli biligualizmu, bilingwizmu i wielojęzyczności jest definiowane jako opanowanie dwóch języków w takim samym stopniu. Osoby dwujęzyczne potrafią posługiwać się wszystkimi sprawnościami zarówno w języku ojczystym, jak i języku obcym. Na równi korzystają z nich podczas procesu komunikacji, ale identyfikują poprawnie język względem osoby, do której się zwracają.

Poprawna nauka bilingualna powinna polegać na tym, że dziecko nie myli ze sobą obu uczonych języków, ale do nauczycieli uczących w języku polskim, odpowiada po polsku, a w języku angielskim – po angielsku.

Bilingwalność na ogół rozwija się samoczynnie w rodzinach dwujęzycznych oraz u osób, które żyją na emigracji. Najszybciej naukę dwóch języków można przeprowadzić u dzieci, które szybko nabywają zdolność do posługiwania się dwoma kodami językowymi.

Jakie mity dotyczą dzieci dwujęzycznych?

Największym zarzutem przeciwników dwujęzycznego wychowania dzieci jest to, że są one opóźnione w rozwoju mowy. Niemniej, przeczą temu badania naukowe, ponieważ rozwój językowy dziecka bilingwalnego przebiega równolegle w dwóch językach. Dzieje się to nawet wtedy, gdy drugi język nie jest używany w kontaktach z dzieckiem od jego urodzenia, ale został wprowadzony na przykład na etapie rozpoczęcia nauki przedszkolnej.  Jeśli ekspozycja na język obcy jest wystarczająco duża, po co najmniej 5-6 godzin dziennie, od poniedziałku do piątku, dziecko w wieku około 4-5 lat, w zależności od indywidualnych możliwości i tempa nauki, ma porównywalną kompetencję komunikacyjną w obu językach.

Mitem jest, że dzieci dwujęzyczne mają opóźniony rozwój intelektualny, nie są kreatywne i nie identyfikują się ze swoją ojczyzną. Jest zupełnie inaczej – takie dzieci łatwiej tworzą nowe pojęcia, a ich umysł jest plastyczny i elastyczny. Dwujęzyczna nauka przedszkolna powoduje, że przyszłe zdolności językowe dziecka będą większe niż u jego rówieśników. Maluch rozwija też w ten sposób zdolność abstrakcyjnego myślenia.