Niektóre badania naukowców prowadzone z udziałem osób dwujęzycznych i jednojęzycznych pokazują, że znajomość dwóch lub większej liczby języków, już od najmłodszych lat, może być źródłem przewagi umysłowej i społecznej nad innymi ludźmi. Ważne jest jednak, aby dziecko od najwcześniejszego dzieciństwa miało stały kontakt z językiem obcym.

Od przedszkola

Dziecko w sposób naturalny nabywa umiejętność posługiwania się językiem obcym, tak samo jak językiem ojczystym, jeśli rodzice mówią różnymi językami. Staje się ono dwujęzyczne w sposób całkowicie naturalny. Nie trzeba się jednak urodzić w innym kraju czy być owocem związku osób mówiących dwoma różnymi językami, aby móc czerpać wymierne korzyści z dwujęzyczności. Można uczynić dziecko dwujęzycznym umożliwiając mu ciągłe obcowanie z językiem obcym, już od etapu przedszkola, a później również w szkole podstawowej, gimnazjalnej i średniej.

Przewaga dziecka dwujęzycznego

Dziecko mówiące od wczesnego dzieciństwa w dwóch językach lepiej radzi sobie niż dzieci jednojęzyczne z większością zadań sprawdzających funkcje wykonawcze. Lepiej wykonuje zadania testujące i ignoruje zakłócenia. Może skupić się na swoim zadaniu pomimo panującego w jego otoczeniu szumu i hałasu.

Psychologowie podkreślają, że jest to wynikiem istnienia w umyśle dziecka dwujęzycznego dwóch odrębnych słowników i odrębne, właściwe dla każdego z języków, struktury gramatyczne. Podczas mówienia muszą cały czas wykazywać się czujnością i dbać o czystość wypowiedzi we właściwym języku. Lata takiej praktyki powodują, że dzieci, a później dorośli dwujęzyczni lepiej radzą sobie z bodźcami rozpraszającymi uwagę. Potrafią doskonale selekcjonować napływające do ich mózgu informacje, skupiając się wyłącznie na tym, co dla nich jest najbardziej istotne.

Mózg osoby dwujęzycznej pracuje bardziej wydajnie w trakcie testów wykonawczych i potrafi lepiej zarządzać procesami myślowymi, choć różnice w odniesieniu do osób jednojęzycznych mogą być minimalne.

Wiele profitów z tytułu wczesnej dwujęzyczności osiągają ludzie po latach, w wieku dojrzałym lub na emeryturze. Ich mózg przystosowany do bardziej wytężonej pracy później się starzeje, ponieważ szare komórki cały czas są aktywowane.