Większość pedagogów wychodzi z założenia, że umysł człowieka jest najbardziej chłonny w dzieciństwie. Wtedy najszybciej przyswajamy wszelkiego rodzaju informacje. Szybciej uczymy się i poznajemy otaczający nas świat. Być może więc już od samego urodzenia warto uczyć swoją pociechę języków obcych? Czy mówienie do dziecka na przykład w dwóch różnych językach – polskim i angielskim, może mu w jakikolwiek sposób zaszkodzić? Kiedy jest najlepszy moment dla nauki języka obcego u dziecka?

Dziecko dwujęzyczne

Naukowcy wykazali, że dzieci uczą się języków obcych na dwa sposoby, mianowicie symultaniczny i następczy. Pierwszy sposób dotyczy dzieci pochodzących z rodzin dwujęzycznych, gdzie na przykład matka mówi do dziecka tylko po polsku, a ojciec tylko po angielsku. Dziecko niejako naturalnie przyswaja sobie słowa z języka ojczystego i obcego, traktując je właściwie na równi względem siebie. Dzięki rozpoczęciu nauki języka obcego już przed 3 rokiem życia dziecka rzeczywiście można doprowadzić do tego, że będzie on małym poliglotom. Dziecko stanie się dwujęzyczne, a zjawisko to określane jest mianem bilingwizmu.

Drugi ze sposobów nauki języka obcego – następczy, dotyczy dzieci w dowolnym wieku. Niektórzy rodzice ucząc dziecko nowych słów z innego języka wychodzą z założenia, że najpierw ich pociecha musi dobrze opanować język ojczysty, który zapewni jej swobodną komunikację międzyludzką. Nauka następcza jest o wiele trudniejsza niż symultaniczna, ale u małych dzieci szybko przynosi pozytywne rezultaty, jeśli tylko obrana metoda uczenia jest właściwa, a rodzice wspierają dziecko w jego staraniach w uczeniu się języka obcego.

Kiedy zacząć uczyć dziecko języka obcego?

Jeśli oboje rodzice mówią w tym samym języku, na przykład po polsku i nie czują się na siłach, aby zawsze do dziecka, od urodzenia mówić w innym języku, powinni zacząć naukę języka obcego wtedy, gdy uznają, że dziecko jest już na to gotowe. Nie ma jednej, uniwersalnej odpowiedzi na pytanie, kiedy następuje taki moment. Mówi się, że im wcześniej, tym lepiej. Jest to prawdą, o ile dziecko ma mniej niż 3 lata. Jeśli maluch w pierwszych latach swojego życia nie wykazuje zainteresowania dziedziną lingwistyczną, do niczego nie należy go zmuszać. Nauka języka obcego u przedszkolaków musi mieć charakter zabawy, a nie przymusu. Dziecko na tym etapie rozwoju ma chłonny umysł, może się wiele nauczyć, o ile będzie tego chciało i wybrana metoda pedagogiczna będzie właściwa. W przeciwnym wypadku dziecko zrazi się do nauki języka obcego.

Nauka poprzez zabawę i codzienne obcowanie z językiem obcym, na przykład w przedszkolu, a jeszcze lepiej także w domu, to optymalne warunki do jego przyswajania dla dziecka. Chętnie będzie się ono uczyło angielskiego oglądając bajki w tym języku, grając w gry lub śpiewając piosenki.