Wizyta z dzieckiem u psychologa jest naznaczona po stronie rodzica poczuciem wstydu. W jego myślach wciąż tkwi przeświadczenie, że takie wizyty odbywa się tylko z dziećmi z zaburzeniami psychicznymi. Nie do końca jest to prawdą, a już na pewno wizyta w gabinecie dziecięcego psychologa nie musi stygmatyzować i być powodem do ukrywania się z tym przed otoczeniem. Są sytuacje, w których warto zwrócić się o pomoc do specjalisty psychologa. Kiedy wybrać się po fachową poradę?

Zmiany w zachowaniu małego dziecka

W najwcześniejszym dzieciństwie, w wieku od 0 do 3-4 lat dziecko nie do końca potrafi werbalnie przekazywać swoim rodzicom czy opiekunom problemów czy potrzeb, jakie chce zaspokoić. Dlatego jedynym sposobem na komunikowanie się z otoczeniem będzie zmiana zachowania. Dotychczas całkowicie spokojne dziecko ma nagłe, niekontrolowane wybuchy agresji i płaczu, potrafi izolować się od rówieśników lub dorosłych, ma syndrom lęku separacyjnego, albo pomimo wyuczonego korzystania z toalety, zaczyna moczyć bieliznę i łóżko. To najlepsze sygnały, że maluch ma trudności w swoim życiu, ale nie potrafi ich nazwać.

Rodzic powinien jak najszybciej zidentyfikować problem i w miarę możliwości go rozwiązać. Jeśli tego nie potrafi, zauważa zmiany w zachowaniu swojego syna czy córki, może zwrócić się o pomoc do specjalisty, psychologa dziecięcego. Zmiany mogą oznaczać odreagowanie przeżyć, jakie niedawno miały miejsce – pójście do przedszkola, śmierć osoby bliskiej z rodziny, długa rozłąka z rodzicem. Są sposobem odreagowania i zakomunikowania trudnych emocji związanych ze zmianami. Jeśli miały one charakter jednorazowy, to reakcja dziecka jest zwykle przejściowa i po zaadaptowaniu się do zmian zacznie zachowywać się normalnie.

W przypadku ważnych zmian w życiu na stałe, np. rozwodu rodziców, najlepiej stopniowo przygotowywać do tego wydarzenia swoje dziecko, a w tym procesie na pewno pomocny będzie psycholog.

Jak nakłonić dziecko do wizyty u psychologa?

Uświadomienie sobie, że potrzebujemy pomocy psychologa i nie poradzimy sobie z niewytłumaczalnym dotychczas zachowaniem dziecka, trzeba jeszcze wyjaśnić jemu, dlaczego idziemy do psychologa. Warto wytłumaczyć dokładnie, co ma na celu taka wizyta i wyjaśnienie, że psycholog jest przyjacielem, któremu można powierzyć swoje tajemnice.
Konsultacje początkowo można odbywać samodzielnie, bez obecności dziecka. To psycholog zdecyduje, czy terapia rodzinna jest konieczna i czy przyniesie ona oczekiwane przez wszystkie strony problemu, skutki.