Dwujęzyczne dzieci mają ułatwiony start w dorosłość. Mając opanowane do perfekcji dwa języki, będą mogły pracować za granicą lub w renomowanej firmie zagranicznej w Polsce. Jak jednak rodzic i nauczyciele już na etapie przedszkola powinni podejść do kwestii wychowania dziecka dwujęzycznego? Jakie wyzwania przed nimi stoją?

Kiedy można mówić o dwujęzyczności?

Dwujęzyczność dziecka jest możliwa, jeśli jego rodzice mają dwa odrębne języki ojczyste, albo dziecko wychowuje się np. w polskiej rodzinie, uczęszczając do żłobka czy przedszkola za granicą. Podobnie jest, jeśli zapiszemy naszą pociechę do przedszkola, w którym realizowany jest program nauczania bilingwalnego. Takie dzieci uczą się języka obcego w sposób naturalny, od innych dzieci i przedszkolanek czy opiekunek.

Dzieci posługujące się dwoma językami jednocześnie powinny nabywać wiedzę dotyczącą kultury, wartości i tradycji danego kraju. Wychowanie w takiej wielokulturowości polega na rozwijaniu otwartej postawy na świat – tolerancyjnej, pełnej empatii dla innych ras, języka, religii, czy koloru skóry i stylu bycia. Ważne jest przy tym, aby dziecko z czasem wyrobiło u siebie poczucie własnej tożsamości narodowej i jednocześnie akceptowało odmienność innych kultur. Jest to w szczególności istotne w dzisiejszych czasach, gdzie ludzie swobodnie emigrują.

Nauka nie tylko języka

Fakt, że uczymy dziecko języka obcego, chociażby na prywatnych lekcjach czy w szkole językowej, nie jest wystarczający do tego, aby było ono rzeczywiście dwujęzyczne. Potrzebna jest jeszcze edukacja w kierunku przekazania kultury innego kraju. Jest to proces trudny, który powinien być realizowany przez osoby zaznajomione głęboko ze zwyczajami danego państwa. Jeśli dziecko uczy się w przedszkolu dwujęzycznym, ma szansę odbywać zajęcia z obcokrajowcami, którzy opowiadają grupom przedszkolnym o swoich zwyczajach i tradycjach swego kraju. To ciekawe i bardzo cenne doświadczenia, procentujące w przyszłości tym, że dziecko będzie miało szerokie horyzonty poznawcze.  

Zadaniem rodziców powinno być przede wszystkim rozwijanie znajomości języka ojczystego dla nich. Jeśli nie mamy przygotowania pedagogicznego i nie znamy perfekcyjnie danego języka, nie powinniśmy podejmować samodzielnie prób jego uczenia u swojej pociechy. Najlepiej zdać się na ekspertów w tej dziedzinie.

Dla dzieci dwujęzycznych w pewnym momencie pojawia się dylemat, w jakim języku powinienem mówić w domu, a w jakim w przedszkolu czy na podwórku. Dziecko powinno mówić w domu w języku ojczystym rodziców i trzeba ten zwyczaj utrwalać. W przypadku uczęszczania na zajęcia do szkół językowych właśnie tam będzie miejsce na konwersowanie w innym języku.